Το κύκνειο άσμα του Ουαλλού ποιητή Ντύλαν Τόμας , γραμμένο αρχικά για το ραδιόφωνο, παρουσιάζεται σε μορφή θεατρικού αναλογίου από την ομάδα Voice- Off. Έξι ηθοποιοί και ένας μουσικός αφηγούνται την ιστορία του Χλαρέγκιμπ, μιας μικρής γραφικής πόλης κοντά στη θάλασσα όπου ζουν οι πιο παράξενοι, περίεργοι, εκκεντρικοί, ανήθικοι, τρελοί και τελικά απλοί άνθρωποι. Μέσα από ένα κολάζ φωνών, ήχων και μουσικής οργανώνουν μια ξενάγηση πίσω απ’ τα βλέφαρα, ένα ταξίδι στο κόσμο των ονείρων που μπλέκεται συνεχώς με τον πραγματικό.
Μετάφραση: Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ
Σκηνοθεσία: Νικόλας Αλεξίου
Διανομή : Νίκος Αλεξανδρινός, Νικόλας Αλεξίου, ,Γιώργος Αναγνωστάκης, Μαργαρίτα Βασιλάκη, Λία Καριμάλη , Ελένη Τσαουσάκη
Ακορντεόν: Γιώργος Τρύφων
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην Φορτέτσα, στις Αποθήκες (Βόρεια Πυλίδα), την Πέμπτη 30/05/2013 και ώρα 21:00. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
Ντύλαν Τόμας- Βιογραφικό
Ο Ντύλαν Τόμας γεννήθηκε στο Σουόνσι της Ουαλίας στα 1914,και τελείωσε το τοπικό δημοτικό σχολείο. Μεγάλωσε σ’ένα περιβάλλον που σημαδεύτηκε από εντάσεις ανάμεσα στην αγγλόφωνη και την τοπική κουλτούρα, παρά το ότι ο ίδιος δεν διδάχθηκε ποτέ ουαλικά. Αφού εργάστηκε για κάποιο διάστημα σαν δημοσιογράφος, δημοσίευσε ποιήματά του στα αγγλικά, για πρώτη φορά, στην εφημερίδα Sunday Referee, στη στήλη Poet’s Corner, τo 1933. Το 1937 παντρεύτηκε την Κέιτλιν Μακναμάρα, με την οποία έμελλε να αποκτήσει τρία παιδιά. Το 1936 εκδόθηκε η δεύτερη ποιητική συλλογή του με τίτλο «25 Ποιήματα» και το 1940 η συλλογή διηγημάτων «Πορτρέτο του καλλιτέχνη ως νεαρού σκύλου». Δημιούργησε θόρυβο εξαιτίας του παράξενου τρόπου που’χ αποφασίσεινα ασκήσει την ποίηση . Οι παράδοξες εικόνες και η φαινομενικά αχαλίνωτη φαντασία του τάραξαν τη συγκρατημένη ποίηση των διαδόχων του Τόμας Έλιοτ και ξανάφερε στο λογοτεχνικό προσκήνιο τις ρομαντκές διαστάσεις της αγγλικής ποίησης. Εκτός από ποιήματα έγραψε διηγήματα, σενάρια για τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο (BBC), καθώς και το ραδιοφωνικό θεατρικό έργο «Κάτω από το γαλατόδασος» που παίζεται μέχρι σήμερα. Το 1953 , σε ηλικία 39 ετών, με υγεία φθαρμένη από το αλκοόλ και ενώ βρισκόταν στη Νέα Υόρκη γοητεύοντας τους ακροατές του με τις αξεπέραστες αναγνώσεις των ποιημάτων του, κατέρρευσε στο ξενοδοχείο του . Πέθανε στις 9 Νοεμβρίου 1953.
« Άρχισα να γράφω ποίηση επειδή ερωτεύτηκα τις λέξεις. Τα πρώτα ποιήματα που γνώρισα ήταν παιδικά τραγούδια· αγάπησα τις λέξεις τους πολύ πριν καταφέρω να τα διαβάσω. Τι αντιπροσώπευαν, τι συμβόλιζαν και τι εννοούσαν εκείνες οι λέξεις, με απασχόλησε πολύ αργότερα. Μόνο ο ήχος τους με ενδιέφερε, την ώρα που ξεπήδαγε από τα χείλη κάποιον εντελώς αδιάφορων και ακατανόητων μεγάλων όντων. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι ήμουν καταδικασμένος να ζω με τις λέξεις και μέσα στις λέξεις. Πρώτη μου δουλειά, λοιπόν, ήταν να γνωρίσω και να κατανοήσω τους ήχους και το υλικό τους. Πως και που θα τις χρησιμοποιούσα, τι θα έλεγα με αυτές, ήταν κάτι που θα με απασχολούσε αργότερα. Τώρα έπρεπε να μάθω τα πάντα για το χαρακτήρα, τις διαθέσεις, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, τις συναισθηματικές μεταπτώσεις, τις ανάγκες και τις απαιτήσεις τους. Μου φτάνει να τους συμπεριφέρομαι, όπως ο μάστορας στο ξύλο, στην πέτρα ή σε ό,τι είναι του χεριού του, τέλος πάντων. Μου αρέσει να τις πελεκάω, να τις χαράζω, να τις πλάθω, να τις γυαλίζω, να τις φέρνω στα μέτρα ενός σχεδίου, μιας περιόδου, ενός γλυπτού, μιας φούγκας που θα εκφράζει κάποια λυρική παρόρμηση, κάποια πνευματική αμφιβολία ή βεβαιότητα, κάποια μισοσυνειδητή αλήθεια, την οποία πρέπει να πλησιάσω και να συνειδητοποιήσω.»
